Ukraina przeszkadza Rosji, Europie i Chinom stworzyć Blok kontynentalny

Who rules East Europe commands the Heartland
Who rules the Heartland commands the World-Island
Who rules the World-Island commands the World.

Halford John Mackinder

Słowo Heartland znaczy „ziemia rdzenna”, „kraj sworzniowy”, „serce świata”. Chodzi o termin geopolityki – nauki o wpływie środowiska geograficznego na polityczne życie państw. Ponieważ to środowisko jest niejednolite, to są zwłaszcza ważne, terytorie kluczowe, posiadanie którymi pozwala kontrolować obszarze otaczający. Wśród tych kluczowych terytorijów jest najważniejsza, która i nazywa się Heartlandem.

Termin Heartland po raz pierwszy zastosował brytyjski geograf i profesor Uniwersytetu Oksfordzkiego Halford Mackinder w artykule „Geograficzna osnowa historii” w 1904 roku. W 1919 r. sformułował maksymę geopolityczną: „Kto panuje we wschodniej Europie – panuje nad Heartlandem. Kto panuje nad Heartlandem – ten panuje nad wyspę światową. Kto panuje nad wyspę światową – ten panuje nad światem.”

Dalszy rozwój teorii geopolitycznej zrodził wiele jej modyfikacji, w szczegolności różne szkoły po swojemu widziały lokalizacje Heartlandu. Ważna jest sama ideja istnienia kraju, posiadanie którego pozwala istotnie wpływać na całą ziemską cywilizację.

Ponieważ kraj ten jest tak ważny dla polityki globalnej, światowi gracze są zainteresowani ukrywać jego faktyczny rozkład. I to naturalnie: gdybyście się dowiedzieli o skarbie, to trzymali byście jego położenie w tajemnicy.

Cechami Heartlandu są zasoby naturalne, urodzajna ziemia i potężny potencjał ludzki. Halford Mackinder za „strategiczny Heartland” uważał „Europę wschodnią” – terytorium między morzami Bałtyckim i Czarnym. W rzeczywistości, ta ziemia nie jest wschodnią, ale centralną Europą, przecież Europa geograficzna zajmuje terytorium od Atlantyku po Ural.

Za sakralne granice Europy można uważać brytyjski Stonehenge i uralski Arkaim, które znajdują się na tej samej szerokości geograficznej. Z czysto geometrycznego punktu widzenia centrum powinno przebiegać między nimi, czyli w rejonie skrzyżowamia 50. równoleżnika i 30. południka. W tym miejscu znajduje się Kijów.

5 lutego 2015 r. do Kijowa przyleciał na rozmowy sekretarz stanu USA John Kerry. W tym samym dniu na rozmowy ponadplanowe do Kijowa przybyli: kanclerz Niemiec Angela Merkel i prezydent Francji François Hollande. Tego przedtem jeszcze nie było. Co się stało?

Jak wiadomo, wskutek Drugiej wojny światowej Europa była podzielona pomiędzy USA i ZSRR – dwóch globalnych biegunów władzy. Osłabienie obu imperiów w końcu XX wieku rozpoczęło stopniowe wyzwolenie Europy od zewnętrznej zależności od Ameryki i Azji. Przejawiło się to w dwóch prawie jednoczesnych wydarzeniach: ogłoszeniu przez Ukrainę niepodległości w 1991 r. i podpisaniu umowy o utworzeniu Unii europejskiej w 1992 r.

Dla zwolnienia od jednego centrum globalnego trzeba zwracać się o pomoc do drugiego. Więc naturalnie, że Europa zachodnia coraz bardziej zabiega o poparcie Rosji, a Ukraina – o poparcie USA.

Jedynym sposobem na bycie silniejszym od USA jest kształtowanie bloku kontynentalnego UE-Rosja-Chiny, co oznacza stworzenie samoistnego cyklu „technologia-surowiec-produkcja”. Ponieważ każdy z trzech podmiotów przeżywa głęboki kryzys wewnętrzny, to połączenie systemowe zasobów pozwoli ją osłabić i jak oni się spodziewają, pokonać. Dlatego ruch do utworzenia Bloku kontynentalnego jest geopolitycznie nieunikniony.

Działaniem w tym kierunku jest oddanie przez Rosję swoich terytoriów Chinom. Dziś w Rosji mieszka 141 mln. osób, z których 16 mln. to Chińczycy, co już więcej niż 10%. 31 grudnia 2014 Putin podpisał ustawę o terytorium wyprzedzającego rozwoju społeczno-ekonomicznego w FR. Według niego, do budowania może być wykorzystany dowolny grunt, a firmy zmogą zatrudniać pracowników migrujących bez pozwolenia służby migracyjnej. Od teraz żadnych barier dla otwartej kolonizacji Chinami rosyjskich terytoriów przygranicznych nie istnieje.

Związek Rosji i UE jest nieoficialnie zalegalizowany w projekcie „Północny potok”, ponieważ jego akcjonariuszami, oprócz Gazpromu (która jest właścicielem 51% akcji), firmy z Niemiec, Francji i Holandii, które są pełnomocnikami swoich rządow. Znaczna część unijnej europejskiej elity głęboko jest skorumpowana przez Rosję i przebywa u niej „na haczyku”.

Główną przeszkodą w kształtowaniu Bloku kontynentalnego jest niezależna Ukraina. Aby rozwiązać ten problem, UE i Rosja jeszcze przed 2013 rokiem uzgodniły podzielenie Ukrainy na strefy wpływów. Jeśli spojrzeć na mapę świata, to oś Paryż – Berlin – Moskwa – Pekin można symbolicznie wyobrazić w wyglądzie euroazjatyckiej poziomicy.

Blok kontynentalny – to jest reakcyjny projekt utrzymania starego świata z jego korupcją, zakłamaniem, nieefektywnością, nieprzezroczystością, wydatkami energetycznymi, pasożytnictwem socjalnym. Ukraiński wierzchołek oligarchiczny, pracując na własne samozachowanie, jest zainteresowany w renowacji starego ustroju, który pozwolił mu bogacić się i doprowadził do władzy. Jest on więc objektywnie zainteresowany w stworzeniu Bloku kontynentalnego i, w konsekwencji, w rozczłonkowaniu Ukrainy.

Kolejną pokusą jest to, że największe bogactwa zazwyczaj nabywa się właśnie od podziału państw. Podtwierdzeniem jest niewidzialne za bezczelnośćą i skalowośćą ograbienie, wykonywane dzisiejszym władczym wierzchołkiem Ukrainy w czasie wojny i załamania państwa postkomunistycznego. Natomiast reformowanie Ukrainy postrzega się wierzchołkiem oligarchicznym jako „koniec świata”, bo oznacza jej osobistą odpowiedzialność za popełnione przestępstwa ekonomiczne i kryminalne z ryzykiem pozbawienia majątku, woli i życia.

Zniszczenie starego świata oznacza formatowanie wszystkich państw, stosunków międzynarodowych, wszystkich stylów życia. Dla Ukrainy to jest refundacja państwa, przejście do nowego ustroju społeczno-politycznego, odkrycie wolnego obszaru dla wynalazków i innowacji.

Odrodzenie Heartlandu oznacza odrodzenie Związku centralno-europejskiego – wspólnoty Międzymorza – i jego następne rozprzestrzenianie się w całej Europie od Atlantyku po Ural. Wszystkie państwowe i inne utworzenia, które będą przeciwstawiały się prawidłowemu procesowi odnowy Europy i całej planety, będą zlikwidowane albo usunięte na peryferia.

Nieuniknioność związku Bałtycko-Czarnomorskiego potęgowana przez fakt, że to odpowiada życiowo ważnym interesom USA. Rzecz w tym, że kształtowanie Bloku kontynentalnego oznacza nieuniknioną klęskę USA – i oni to wiedzą. Natomiast Międzymorze odcina UE od Rosji i uniemożliwia powstanie tego bloku. Dlatego USA są naturalnym sojusznikiem Heartlandu.

Wspólnota Międzymorze wygląda na symboliczną linią pionową od morza Czarnego do Bałtyckiego. To jest progresywna linia pionowa tworzenia nowego świata. Ona biegnie przez geograficzne centrum Europy – Kijów.

Obraz Serca w tradycji europejskiej jest symbolem duchowej natury człowieka. To dlatego, że słowo „serce”, „serdeczny” oznzcza „ten, w środku”, „wewnętrzny”, „rdzeń”. Duch każdego człowieka to jego osobisty Heartland. Dlatego totalna wojna o Heartland, to przede wszystkim wojna Ukraińców o własny duch: język, historię, wolę.

Autor: Ihor Kahanec

Tłumaczenie z ukraińskiego: Andrij Jasun

Edycja: Kinga Maria Świtaj